Warhammer
Znaczenie problemu urazowo¶ci w sferze globalnej, porównywalnego z epidemi± o ogromnym zasiêgu, przynosz±cego co roku ogromne straty materialne i niemo¿liwe do oszacowania skutki spo³eczne, sta³o siê, miêdzy innymi, powodem og³oszenia dekady 2000-2010 Dekad± Ko¶ci i Stawów. Og³aszaj±c projekt Dekady, w dniu 13 stycznia 2000 roku w Genewie, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych Kofi Annan powiedzia³: "Istniej± skuteczne metody zapobiegania tym chorobom. Musimy dzia³aæ natychmiast. Choroby stawów, zespo³y bólowe krêgos³upa, urazy [.] stanowi± ogromne obci±¿enie zarówno dla poszczególnych jednostek, jak i dla ca³ych spo³eczeñstw oraz dla systemu opieki zdrowotnej na ca³ym ¶wiecie".
Corocznie na ¶wiecie ró¿nego rodzaju urazom ulega 75 milionów ludzi, z których ponad 10% ginie lub doznaje trwa³ego inwalidztwa. Skala innych problemów zwi±zanych z uk³adem kostno-stawowym, takich jak wady wrodzone, choroby zwyrodnieniowe czy nowotwory jest, w sensie liczby potencjalnych pacjentów, znacznie mniejsza.
Nowe metody diagnostyczne pozwalaj±ce dobraæ odpowiednie ¶rodki terapii, techniki operacyjne udoskonalane z roku na rok, sposoby rehabilitacji ruchowej i, oparte na osi±gniêciach nauk podstawowych, zasady treningu fizycznego pozwalaj± mieæ nadziejê na zmniejszenie urazowo¶ci w sporcie.
W sporcie uprawianym rekreacyjnie szczególnie istotne s± dzia³ania profilaktyczne, których czê¶ciowe efekty s± ju¿ widoczne. Jako przyk³ad mo¿na podaæ noszenie kasków przez rowerzystów - chocia¿ nie jest to obowi±zek ustawowy, to coraz wiêcej m³odych ludzi zak³ada kask (byæ mo¿e jest to równie¿ element mody).
Przekrój dyscyplin, stanowi±cych najczêstsze przyczyny urazów, obejmuje szereg sportów. Obok, uznawanych za najbardziej "urazogenne", sportów kontaktowych, takich jak: hokej, koszykówka, pi³ka no¿na, pi³ka rêczna czy zapasy, na li¶cie tej znalaz³y siê równie¿ jazda konna, kolarstwo, narciarstwo, siatkówka i tenis. Niezwykle ciekawe wyniki przynios³a analiza czêsto¶ci urazów w poszczególnych dyscyplinach sportu. Dominuj± tu pi³ka no¿na i koszykówka (po ok. 19% urazów), narciarstwo i kolarstwo (po ok. 14%). Uznawane powszechnie za bardzo "urazowe" sporty takie jak hokej na lodzie, boks czy zapasy stanowi± ³±cznie przyczynê urazów w poni¿ej 4% przypadków.
Podkre¶lenia wymaga fakt, ¿e zdecydowana wiêkszo¶æ urazów powstaje u osób uprawiaj±cych sport w ramach rekreacji. Mo¿e to wynikaæ z braku prawid³owego przygotowania fizycznego tych ludzi, jak równie¿ z faktu, ¿e sport rekreacyjny uprawia wielokrotnie wiêcej osób, ni¿ sport wyczynowy.
Pod wzglêdem lokalizacji anatomicznej obra¿eñ urazowych dominuj± zdecydowanie uszkodzenia okolicy stawu kolanowego, których czêsto¶æ, zale¿nie od o¶rodka, siêga od 23 do 66%, z czego ponad 2/3 stanowi± uszkodzenia chrz±stki stawowej. ¦ciêgno Achillesa ulega obra¿eniom w nieco ponad 14% urazów, a staw barkowy u oko³o 12% uprawiaj±cych sport. Pozosta³e obra¿enia narz±du ruchu obserwuje siê u mniej ni¿ 10% pacjentów.
Leczenia operacyjnego nastêpstw urazów wymaga oko³o 2/3 wszystkich poszkodowanych. Zatrwa¿aj±ce s± liczby przedstawiaj±ce odsetek trwa³ego inwalidztwa po urazach "sportowych". Siêgaj± one od 5,8% po uszkodzeniu ¶ciêgna Achillesa, poprzez 25% w z³amaniach trójkostkowych, 33% - nasady dalszej goleni, do 50% po z³amaniach w stawie ³okciowym i w obrêbie nasady bli¿szej goleni. Ca³kowity odsetek niepe³nosprawno¶ci w tej grupie pacjentów przekracza 5%.
Nadwyrê¿enia, skrêcenia i naci±gniêcia miê¶ni oraz wiêzade³.Ze zdarzeniami tego typu mamy do czynienia, gdy miê¶nie lub stawy zmuszone s± do ruchu wykraczaj±cego poza normalne ograniczenia. Koñczy siê to uszkodzeniem w³ókien miê¶ni i wiêzade³. Kontuzje takie s± typowe w¶ród osób podejmuj±cych æwiczenia po d³ugiej przerwie lub w przypadku zaniechania odpowiedniej rozgrzewki. Powa¿ne kontuzje s± bardzo bolesne, wymagaj± udzielenia pierwszej pomocy i fachowej opieki medycznej.
Chrz±stka stawowaPokrywa koñce ko¶ci tworz±cych staw i w wiêkszo¶ci stawów jest chrz±stk± szklist±. Powierzchnia chrz±stki stawowej jest g³adka i ¶wiec±ca. Le¿y ona na warstwie zwapnia³ej chrz±stki ³±cz±cej siê bezpo¶rednio z ko¶ci±. Dziêki du¿ej sprê¿ysto¶ci chrz±stka stawowa z ³atwo¶ci± odkszta³ca siê pod wp³ywem obci±¿eñ przenoszonych w czasie ruchów stawu. Grubo¶æ chrz±stki jest ró¿na w zale¿no¶ci od stawu. ¦rednio wynosi ona 0,5 do 2 mm. Z wiekiem chrz±stka traci sprê¿ysto¶æ i staje siê bardziej ¿ó³ta i coraz cieñsza. Najistotniejsz± w³asno¶ci± chrz±stki stawowej jest jej odporno¶æ na tarcie. Chrz±stka nie jest unerwiona i nie ma naczyñ krwiono¶nych. Regeneracja chrz±stki nie jest mo¿liwa gdy¿ nie posiada ona ochrzêstnej, od której mog³aby postêpowaæ regeneracja.
Chrz±stka stawowa ma decyduj±ce znaczenie dla funkcji stawów, szczególnie koñczyn dolnych (lokomocyjnych). Ka¿da choroba chrz±stki oznacza powolne niszczenie stawu zmuszonego do pracy w pozycjach wymuszonych z powodu poszukiwania bezbolesnych torów ruchu. Z czasem prowadzi to do os³abienia elementów stabilizuj±cych staw, co powoduje zwiêkszenie swobody ruchu, co jeszcze bardziej przy¶piesza przedwczesne zu¿ycie chrz±stki stawowej. Zespó³ przedwczesnego zu¿ywania i zu¿ycia chrz±stki stawowej jest znamienny dla wspó³czesnych czasów. Do niedawna, ta wysoce okaleczaj±ca choroba, w której dochodzi do niszczenia chrz±stki stawowej, by³a domen± osób starzej±cych siê i starych.
W chwili obecnej dotyczy ju¿ tzw.m³odych doros³ych, a nawet m³odzie¿y. G³ówn± przyczyn± zespo³u przedwczesnego zu¿ycia chrz±stki s± sumuj±ce siê przeci±¿enia i mikrourazy z powodu oty³o¶ci i prowadzenie ma³o aktywnego trybu ¿ycia, szkodliwe obci±¿enia mechaniczne stawów z powodu tylko okazjonalnie wykonywanych æwiczeñ fizycznych (aerobik, si³ownie, ¶cie¿ki zdrowia). Nastêpn± przyczyn± jest rabunkowa eksploatacja narz±du ruchu w¶ród sportowców zawodowych. Uszkodzenie chrz±stki powinno byæ rozpoznane i leczone wcze¶nie, zanim dojdzie do powstania rozleg³ej zmiany zwyrodnieniowej. Niestety nie istnieje ¶cis³a zale¿no¶æ pomiêdzy wielko¶ci± i g³êboko¶ci± uszkodzenia chrz±stki, a dolegliwo¶ciami odczuwanymi przez pacjenta. Bardzo wielu sportowców jest niewra¿liwych na ból i nie odczuwaj± choroby chrz±stki. Prowadzi to niestety w skrajnych przypadkach do zbyt pó¼nego wykrycia schorzeñ i w konsekwencji trwa³ego kalectwa.
Skrêcenia stawówO skrêceniu stawu mówi siê, kiedy jest on wywichniêty lub wykrêcony poza normalny zasiêg swojej ruchomo¶ci, np. a¿ do zerwania czê¶ci utrzymuj±cych go wiêzade³.
Staw to niczym zawias albo przegub, który umo¿liwia naszemu cia³u ruch. Ka¿dy staw jest otoczony torebk± stawow± i systemem wiêzade³, zapewniaj±cych mu zwarto¶æ i stabilno¶æ. W momencie zadzia³ania si³y skrêtnej na staw (np. podczas górskich wêdrówek lub gry w pi³kê, gdy ¼le postawimy stopê) dochodzi do naci±gniêcia, naderwania b±d¼ ca³kowitego zerwania aparatu torebkowo-wiêzad³owego. Typowymi objawami skrêcenia jest szybko pojawiaj±cy siê obrzêk, krwiak i bólowe unieruchomienie skrêconego stawu. Najczê¶ciej obserwuje siê skrêcenia stawu skokowego, kolanowego i drobnych stawów rêki.
Postepowanie dora¼ne:W momencie powstania urazu pamiêtajmy, by zdj±æ z ura¿onej koñczyny obuwie, bi¿uteriê, zegarek. Narastaj±cy obrzêk mo¿e uniemo¿liwiæ ich pó¼niejsze zdjêcie, a dodatkowo ucisk przez nie wywierany przyczynia siê do zaburzeñ kr±¿enia, które wzmaga narastanie obrzêku. - Walka z obrzêkiem jest pocz±tkowo naszym zasadniczym celem. Dlatego te¿ unie¶my uszkodzony staw powy¿ej poziomu serca, np. za³ó¿my rêkê na temblaku, podeprzyjmy stopê na krze¶le. Wskazane s± równie¿ ok³ady z lodu na bol±cy staw. Zimno ma dzia³anie przeciwbólowe i obkurcza naczynia krwiono¶ne, zmniejszaj±c opuchliznê.
- Nie nale¿y mocno opasywaæ bol±cego stawu banda¿em elastycznym, gdy¿ zbyt du¿y ucisk mo¿e prowadziæ do wspomnianych zaburzeñ kr±¿enia. Dzia³anie przeciwobrzêkowe maj± ok³ady z altacetu, roztwory wody z octem. Przypominam, ¿e musz± to byæ ok³ady wysychaj±ce.
- Gdy mimo zastosowanego leczenia ból uniemo¿liwia normalny ruch, a obrzêk narasta, nie mo¿na zwlekaæ z wizyt± u lekarza. Badanie umo¿liwi ocenê stopnia uszkodzenia, a lekarz mo¿e zleciæ wykonanie zdjêcia radiologicznego, które pozwoli wykluczyæ pêkniêcie czy z³amanie ko¶ci. Leczenie zale¿y od stopnia uszkodzenia. W mniejszych urazach wystarczy czasowe ograniczenie aktywno¶ci fizycznej, z uwzglêdnieniem bol±cego stawu. W powa¿niejszych przypadkach konieczne jest unieruchomienie w opatrunku gipsowym na ok. 2-3 tygodnie.
-Oszczêdzaj uszkodzony staw przez kilka-kilkana¶cie dni. Je¶li urazowi uleg³a stopa, noga lub kostka, jak najczê¶ciej odpoczywaj z koñczyn± uniesion± do góry i podpart±.
ZwichniêciaDotyczy to sytuacji, kiedy si³a urazu powoduje, ¿e powierzchnie stawowe przemieszczaj± siê i nie maj± ze sob± kontaktu. Czêsto jest mylone przez pacjentów ze skrêceniem. Objawy s± bardzo podobne: ból, szybko narastaj±cy obrzêk, zniekszta³cenie i niemo¿no¶æ wykonania ruchu w zwichniêtym stawie.
Najczê¶ciej zwichniêciu ulegaj± stawy ³okciowe (zw³aszcza u rowerzystów i je¿d¿±cych na rolkach), barkowe i drobne stawy palców (spotykane u koszykarzy). Urazy te wymagaj± szybkiej interwencji lekarskiej. Podejrzewaj±c zwichniêcie, nale¿y udaæ siê do najbli¿szego szpitala na ostry dy¿ur urazowy.
Postêpowanie dora¼ne:Chor± koñczynê uk³ada siê w najmniej bolesny dla chorego sposób.
Niedopuszczalne s± samodzielne próby repozycji - nastawienia zwichniêcia. Groziæ to mo¿e pog³êbieniem uszkodzenia, w³±cznie z trwa³ym kalectwem. Nieumiejêtne manipulacje mog± spowodowaæ uszkodzenie naczyñ krwiono¶nych i nerwów przebiegaj±cych w pobli¿u stawu, a konsekwencje dla poszkodowanego bywaj± powa¿ne.
Lekarz po odpowiednim znieczuleniu, kiedy mija ból i miê¶nie nie s± tak napiête, nastawia na w³a¶ciwe miejsce powierzchnie stawowe. Po takim zabiegu konieczne jest unieruchomienie w gipsie, zazwyczaj na ok. 2-3 tygodnie.
Krêgos³upZazwyczaj doceniamy rolê krêgos³upa dopiero wtedy, gdy zaczyna boleæ. A przecie¿ mo¿na zawczasu zapobiec przykrym dolegliwo¶ciom.
Krêgos³up sk³ada siê z 33 podobnie zbudowanych krêgów. S± one od siebie oddzielone tzw. kr±¿kami miêdzykrêgowymi, których czê¶æ obwodowa jest zbudowana z elastycznej i bardzo wytrzyma³ej tkanki w³óknistej, nosz±cej nazwê pier¶cienia w³óknistego. ¦rodek kr±¿ka wype³niony jest tkank± miêkk±, zwan± j±drem mia¿d¿ystym.
Kr±¿ki miêdzykrêgowe spe³niaj± bardzo istotn± funkcjê. Umo¿liwiaj± one zgiêcie i wyprost oraz ruchy boczne tu³owia, a tak¿e amortyzuj± i ³agodz± wszelkie wstrz±sy, na jakie nara¿ony jest krêgos³up.W krêgos³upie wystêpuj± najwiêksze przeci±¿enia, które mog± w niektórych przypadkach (np. podnoszenie ciê¿aru z pod³ogi "samym krêgos³upem", gwa³towny sk³on) doprowadziæ do naruszenia lub przerwania pier¶cienia w³óknistego. W wyniku tego mo¿e doj¶æ do wysuniêcia fragmentu tego¿ pier¶cienia lub j±dra mia¿d¿ystego i ucisku rdzenia krêgowego lub jego korzeni nerwowych.
Wysuniêcie to mo¿e nast±piæ do ty³u, w kierunku kana³u krêgowego lub w bok. W zale¿no¶ci od tego oraz od si³y ucisku rdzenia krêgowego lub jego korzeni wystêpuj± najczê¶ciej objawy w postaci silnego bólu w tej okolicy, promieniuj±cego do po¶ladków, nieraz do koñczyn dolnych, nasilaj±cego siê przy ka¿dej próbie wykonania ruchu. Czasami wystêpuje niedow³ad koñczyn dolnych, zaburzenia czucia i funkcji uk³adu wydalania.
Wytrzyma³o¶æ i stabilno¶æ krêgos³upa jest ¶ci¶le uzale¿niona od miê¶ni i wiêzade³ stanowi±cych pewnego rodzaju anatomiczny "gorset" stabilizuj±cy. Os³abienie si³y miê¶ni prowadzi do przeci±¿enia wiêzade³, do nieprawid³owego obci±¿enia kr±¿ków miêdzykrêgowych, zmniejszenia stabilizacji krêgos³upa. Mo¿e to wiêc byæ pocz±tkiem ca³ego ³añcucha zmian prowadz±cych do utrwalenia wad postawy oraz rozwoju dyskopatii i choroby zwyrodnieniowej krêgos³upa.
Brak aktywno¶ci ruchowej powoduje zmniejszenie ruchomo¶ci krêgos³upa, os³abienie si³y miê¶ni grzbietu, brzucha i po¶ladków wa¿nych w utrzymaniu pionowej postawy.
Najlepszym i najprostszym sposobem utrzymania krêgos³upa w dobrej kondycji jest gimnastyka i aktywny wypoczynek. Ze sportów rekreacyjnych najlepiej uprawiaæ p³ywanie i jazdê na rowerze, gdy¿ s± to formy ruchu, które najmniej obci±¿aj± krêgos³up.
Du¿e znaczenie dla zdrowia krêgos³upa ma tak¿e utrzymanie w dobrej kondycji miê¶ni tu³owia. Zyskuje siê to przez systematyczne wykonywanie æwiczeñ wzmacniaj±cych miê¶nie grzbietu i brzucha. Zalecana jest jednak daleko posuniêta ostro¿no¶æ w doborze æwiczeñ, a w szczególno¶ci obci±¿eñ treningowych na te partie cia³a.
Najlepiej æwiczyæ tak, aby nasze têtno w czasie treningu wynosi³o co najmniej 120 uderzeñ na minutê. Trening powinien trwaæ nie mniej ni¿ 30 min, z uwzglêdnieniem krótkich przerw na odpoczynek miêdzy poszczególnymi æwiczeniami. Liczba powtórzeñ danego æwiczenia powinna uwzglêdniæ nasze zaawansowanie w treningach (im wiêkszy sta¿ w treningu, tym wiêksza liczba powtórzeñ). Æwiczenia powinny byæ wykonywane w seriach w maksymalnych zakresach ruchu, ale nie przekraczaj±c granicy bólu.
Co lubi nasz krêgos³up:-siedzenie z podpartym odcinkiem lêd¼wiowym krêgos³upa,
-utrzymywanie postawy wyprostowanej - najlepiej spróbowaæ przed lustrem,
-systematyczn± gimnastykê, np. kr±¿enie bioder, sk³ony w przód i ty³, w lewo i prawo,
-krótk± gimnastykê i rozlu¼nienie po d³u¿szej pracy w pozycji siedz±cej lub po d³u¿szym staniu
Kontuzje "niezawinione"£okieæ tenisistyZapalenie bocznego nadk³ykcia ko¶ci ramiennej czyli tzw. "³okieæ tenisisty" jest jednym z najczêstszych problemów dotycz±cych stawu ³okciowego z jakim spotyka siê chirurg ortopeda.
Za przyczynê dolegliwo¶ci uznaje siê zapalenie ¶ciêgna miê¶nia krótkiego prostownika nadgarstka, które przyczepia siê do bocznego nadk³ykcia ko¶ci ramiennej. Powodem zmian zapalnych w ¶ciêgnie mo¿e byæ nag³y uraz lub wielokrotne, monotypowe ruchy przedramienia które wywo³uj± mikropêkniêcia w³ókien ¶ciêgna, prowadz±c do jego przekrwienia co w rezultacie wywo³uje ból. Ból zwykle zwiêksza siê podczas prostowania ³okcia oraz nadgarstka.
Dolegliwo¶ci wystêpuj± u tenisistów podczas uderzeñ grzbietem rêki, podczas czynno¶ci wymagaj±cych d³ugiego utrzymywania nadgarstka w wypro¶cie z licznymi ruchami palców (np. pisanie na klawiaturze, gra na pianinie) lub po bezpo¶rednim uderzeniu w boczn± okolicê ³okcia.
W leczeniu zachowawczym stosuje siê odpowiednie unieruchomienie przedramienia oraz zaleca zmniejszenie aktywno¶ci koñczyny górnej. W przypadku braku poprawy pomocne mog± byæ wstrzykniêcia (blokady) ze sterydu w okolicê nadk³ykcia bocznego ko¶ci ramiennej.
Leczenie zachowawcze sk³ada siê z dwóch faz:
Faza I to eliminacja bólu. W przypadku poprawy II faza leczenia zachowawczego obejmuje delikatne æwiczenia.
Leczenie operacyjne stosuje siê po 5-6 miesi±cach nieskutecznego leczenia zachowawczego. Zabieg polega na oddzieleniu zapalnej tkanki od ko¶ci, co w konsekwencji wywo³uje reakcjê odbudowy przyczepu ¶ciêgna i ust±pienie dolegliwo¶ci. Oko³o 90% pacjentów po 3 miesi±cach od operacji powraca do pe³nej aktywno¶ci.
Zespó³ kana³u nadgarstkaTerminem "zespó³ kana³u nadgarstka" upatruje siê grupê objawów chorobowych wywo³anych przewlek³ym naciskiem nerwu po¶rodkowego w obrêbie tkanek nadgarstka.
W zaawansowanej postaci choroby oprócz bólu dochodzi do upo¶ledzenia zarówno czuciowej jak i ruchowej funkcji nerwu. Do neuropatii nerwu po¶rodkowego przyczynia siê budowa kana³u nadgarstka, którego dno stanowi rynna z ko¶ci nadgarstka a dach - wiêzad³o poprzeczne nadgarstka. Choroba rozpoczyna siê zazwyczaj dolegliwo¶ciami subiektywnymi w postaci drêtwienia i uczucia sztywno¶ci palców (szczególnie w nocy, podczas snu).
W ci±gu dnia chorzy zazwyczaj nie odczuwaj± dolegliwo¶ci. W drugim okresie choroby bóle s± wiêksze i dolegliwo¶ci wystêpuj± w ci±gu dnia. Dochodzi do tego zaburzenie czucia opuszek palców I - III i trudno¶ci w wykonywaniu precyzyjnych czynno¶ci.
W pe³ni rozwiniêtym zespole kana³u nadgarstka oprócz zaburzeñ czucia, stwierdza siê zanik miê¶ni k³êbu kciuka. Charakterystyczne staje siê tak¿e uczucie "wypadania" przedmiotów z rêki. Poznawczym badaniem jest tak¿e pomiar prêdko¶ci przewodzenia nerwu.
Jedynym skutecznym leczeniem zespo³u kana³u nadgarstka jest zabieg operacyjny. Polega on na przeciêciu wiêzad³a poprzecznego nadgarstka, co powoduje "odbarczenie" nerwu po¶rodkowego. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu przewodowym lub ogólnym.
Po zabiegu koñczynê unieruchamia siê w szynie gipsowej do wygojenia rany.
PI¦MIENNICTWO:
*dr med. Janusz Garlicki
Przewodnicz±cy Sekcji Traumatologii Sportowej PTOiTr
*"¯yjmy d³u¿ej" 8 (sierpieñ) 2000
Witam co¶ o tym mogê powiedzieæ...w tym sezonie noga zaczê³a krêciæ naprawdê fajnie pud³o by³o w zasiêgu rêki jak nie bli¿ej ale niestety podobno sport to zdrowie:-) i sta³o siê ... po trenningu jak to w ka¿dy poniedzia³ek poszed³em na koszykówkê podczas gry co¶ chrupnê³o d¼wiêk przypominaj±cy roztarganie prze¶cierad³a, co¶ wyskoczy³o i wskoczy³o ponownie do kolana ból nie ¿yczê nikomu tego uczucia. Pomimo tego wsta³em nogê w³o¿y³em pod zimna wodê i przesz³o trochê siê uspokoi³em ale w nocy siê zaczê³o: wymioty i okropny ból.Pojecha³em do specjalistycznego szpitala i okaza³o siê:zerwane wi±zad³o krzy¿owe przednie, uszkodzona ³±kotka przy¶rodkowa :-( jednym s³owem operacja:-( Jestem ju¿ po , ³±kotkê zszyli bo istnia³a taka mo¿liwo¶æ ale niestety trzeba zrobiæ rekonstrukcje wi±zad³a. Ró¿nie to bywa z t± rekonstrukcj± jedni siê deklaruj± drudzy nie.Na ten temat zasiêgn±³em informacji i okaza³o siê i¿ mnóstwo sportowców uprawia ró¿ne dyscypliny nie maj±c wi±zade³ krzy¿owych przednich, tylnych,bocznych i o dziwo plasuj± siê w ¶cis³ej czo³ówce:-) to samo potwierdzi³ mi mój lekarz prowadz±cy :-) A tak nawiasem rozmawia³em ostatnio z dobra znajom±, której nazwiska nie bêdê zdradza³ i ...jej wi±zad³a strzeli³y jaki¶ czas temu a pomimo tego robi rewelacyjne wyniki w kolarstwie górskim i jest ¿ywym przyk³adem ¿e jednak siê da:-) Na koniec dam wam jedna radê je¶li co¶ niepokoj±cego dokucza wam w kolanie nie czekajcie na ostatni dzwonek bo byæ mo¿e ju¿ wtedy co¶ siê naderwa³o lub zerwa³o co w konsekwencji mo¿e doprowadziæ do powa¿niejszego urazu , prewencyjnie temu zapobiegnijcie :-) a bêdzie dobrze. Pozdrawiam. Zisu
ja gram kosza zawodowo od 3 kl podstawówki
1.6 roku temu mialem kontuzje pleców-odcinka lêd¼wiowego
ró¿ne odleg³osci pomiedzy kregami rechablilitacja pol roku o doszedlem do siebie
nie zycze nikomu tego potwornego bólu ale co najwaniejsze juz to nie pszeszkadza i na rowerku moge z********
mnie na szczê¶cie póki co kontuzje nie dotykaj±... na pocz±tku mia³em problemy jedynie z zakwasami, ale da³em radê. Kupi³em sobie kilka dobrych suplementów, m.in z ¿eñ szeniem i pomog³o. I na si³ê i na zakwasy.
emanuel z ¿eñ szeniem to chyba ³ykasz to samo co ja? Bodymaxa sport masz mo¿e? Szukam info przez ile mo¿na ³ykaæ ten suplement? wiesz mo¿e?
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plalwayshope.xlx.pl